یه دوست دختر اصفهانی هم نداریم. اصلا هم جاش خالی نیست! ن ظ ر یاددون ن ر د. پسر اصفهانی و اظهار ندامت. یه دوست دختر اصفهانی هم نداریم. این آخرین مطلبی هست که می نویسم. اول از همه تشکر کنم از همه دوستانی که سر میزدن تو این مدت. یه خانوم اصفهانی هم نداریم که عاشقش باشیم و یه عمر با هم زیر یه سقف کوچیک ولی پر از مهر زندگی کنیم.

نومیدی هنگامی که به مطلق می رسد یقینی زلال و آرام بخش می شود. شعر مادر از استاد شهریار. آهسته باز از بغل پله ها گذشت. در فکر آش و سبزی بیمار خویش بود. اما گرفته دور و برش هاله ئی سیاه. او مرده است و باز پرستار حال ماست. در زندگی ما همه جا وول میخورد. هر کنج خانه صحنه ئی از داستان اوست. در ختم خویش هم بسر کار خویش بود. هر روز میگذشت از این زیر پله ها. آهسته تا بهم نزند خواب ناز من. در باز و بسته شد. با پشت خم از این بغل کوچه میرود. چادر نماز فلفلی انداخته بسر.